Styl jest nurtem, który może dotyczyć wielu dziedzin życia. Może to być styl w ubieraniu się, styl w literaturze, styl w muzyce czy też styl w architekturze. Jednym z takich stylów jest styl Adamów. Styl Adamów jest odmianą klasycyzmu, która została wprowadzona w Anglii. Styl ten został wprowadzony w XVIII wieku przez braci: Roberta, Jamesa, Johna oraz Wiliama Adamów. Styl ten charakteryzował się lekkością oraz elegancją. W stylu używano jasnej kolorystyki oraz stosowano stiuki. Stiuk jest mieszaniną gipsu, wapienia oraz drobnego piasku albo też pyłu marmurowego. Mieszaninę ta łatwo się formuje, a ponadto szybko twardnieje. Barwi się ją na różne kolory. Stiuk nakładało się na podłoże, następnie masa ta byłą gładzona oraz polerowana po wyschnięciu. Taki gotowy już stiuk stanowił imitację marmuru. Stosowano go do wykonywania takich elementów, jak na przykład: tynków, rzeźb pełnoplastycznych, czy płaskorzeźbionej dekoracji ściennej, czyli sztukaterii. Stiuk był materiałem znanym już w okresie starożytnym w starożytnym Rzymie, w okresie wczesnego chrześcijaństwa oraz w sztuce mauretańskiej. Stiuk został rozpowszechniony za czasów renesansu oraz baroku. Ponadto materiał ten stanowił również podstawowy surowiec do wykonywania ornamentów oraz w architekturze Majów. W stylu Adamów charakterystyczne w użyciu były także malowidła ścienne, które wzorowane były na malarstwie pompejańskim, pilastrów, medialionów, które zdobione były figuralnie, ornamentów roślinnych, palmet oraz luster, które były wysoko umieszczane.
Bruityzm
Bruityzm jest stylem w muzyce, która posługuje się instrumentami, które to z kolei imitują wycie, warkot, trzask lub świst. Kolejnym nurtem jest prymitywizm. Styl ten jest kierunkiem w sztuce współczesnej i charakteryzuje się słabo rozwiniętą linią melodyczną. Do przedstawicieli tego gatunku możemy zaliczyć kolejno: Steve’a Roacha oraz Ambient Nights. Serializm jest kolejnym stylem w muzyce współczesnej. Styl ten wywodzi się z muzyki dodekafonicznej. Wszelkie aspekty tworzywa muzycznego, czyli rytm, dynamika oraz artykulacja są tutaj uporządkowane. Przedstawicielami tego nurtu są miedzy innymi: Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen oraz Luigi Nono. Muzyka konkretna natomiast wykorzystuje dźwięki instrumentów, śpiew oraz inne realne dźwięki, czyli dźwięki przyrody, odgłosy fabryczne, dźwięki ruchu ulicznego oraz przypadkowe głosy ludzkie. W celu uzyskania odpowiedniego efektu wszystkie te elementy poddane są preparowniu oraz miksowaniu. Muzyka w tym stylu jest przedstawiana w czystej formie albo też jest połączona z muzyką instrumentalną, z muzyką wokalną albo też z muzyką elektroniczną. Głównymi kompozytorami...
Styl aleatorystyczny
Twórcami nurtu aleatorystycznego byli: Pierre Boulez, Sylvano Bussotti, John Cage, Marek Jasiński, Witold Lutosławski, Karlheinz Stockhausen oraz Frank Zappa. Kolejnym stylem muzycznym jest muzyka mikrotonowa. Muzyka ta jest oparta na innej skali niż ta dwunastostopniowa. W tym stylu oktawa jest podzielona na większą lub mniejszą część interwałów. Interwały te są nierówne. Muzyka ta jest oparta na ćwierćtonach, a oktawa może być podzielona kolejno na: 13, 19, 22, 31, 53, 72 i tak dalej interwały. Każda skala ponadto posiada indywidualne zależności toniczne. Te zależności są typowe dla danego instrumentu. Jednym z twórców takiej muzyki jest Pierre Boulez. Sonoryzm jest natomiast kierunkiem typowym dla polskiej muzyki lat sześćdziesiątych XX wieku. Najważniejsze jest tutaj samo brzmienie, które wydobywa się w inny niż tradycyjny sposób z różnych instrumentów, czyli chodzi tutaj o skrobanie, skrzypienie czy też bębnienie. Dzięki temu nurtowi nastąpił rozwój techniki grania wielodźwięków na instrumentach dętych. Do twórców takiej muzyki należą: Krzysztof...
Styl sonorystyczny
Utwór sonorystyczny złożony jest z dwóch form. Jest to pomysł brzmieniowy, czyli pomysł kontrastujący oraz stopniowe narastanie do kulminacji, którą wykonuje cały zespół w maksymalnej dynamice. Przykładem może być tutaj Pasja św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego. Natomiast muzyka postmodernistyczna jest i formą muzyki, jak również jest stylem muzycznym. Styl ten charakteryzuje sztuka postmodernistyczna oraz elektyzm. Cechuje go ironia. Appening jest natomiast wydarzeniem, które posiada charakter artystyczny. Do głównych cech happeningu należą: bezpośredniość, otwartość, elementy improwizacji, aktywizacja widza, ekspresja twórcza, wprowadzenie akcji w czasie, otwarcie formuły dzieła oraz element amatorski. Happening powstał w wyniku wspólnej pracy artystów różnych dziedzin. Do głównych artystów happeningu należą: John Cage, Allan Kaprow, Wolf Vostell, Dick Higgins, George Brecht, Günter Brus, Otto Mühl, Robert Morris oraz Guerrilla Girls.Punktualizm jest innym stylem muzycznym. Określa on również technikę kompozytorską w muzyce współczesnej. W tym stylu dźwięk jest punktem wyjścia. Na utwór składa się zbiór różnych punktów, które różnią...
Dodekafonia
Dodekafonia jest techniką kompozytorską, która rozwinęła się w muzyce współczesnej. Oparta jest na rozszerzonej gamie diatoniczne. Wśród najwybitniejszych przedstawicieli tego stylu warto wyróżnić następujące nazwiska: Alban Berg, Arnold Schonberg oraz Anton Webern. Do najważniejszych cech tego nurtu należą: odrzucenie tonalności, co jest przyczyną powstania głównych mocnych punktów, takich jak tonika, dominanta oraz medianta i brak powtarzalności dźwięków do czasu aż nie zostaną użyte wszystkie dźwięki skali w utworze. I tak każdej serii dwunastu dźwięków towarzyszy zestaw imterwałów, które znajdują się pomiędzy tymi dźwiękami. Ponadto ilość oraz jakoś interwałów ma wpływ na całość brzmienia utworu, to znaczy na harmonię oraz melodykę. Ponadto w tym przypadku muzyki można stworzyć dwa warianty jednego dzieła. Są to transpozycja oraz imitacja. Transpozycja polega na przyporządkowaniu serii interwałów na kolejnym dźwięku skali. W ten sposób powstanie nam jedenaście wariantów. Natomiast poprzez zastosowanie imitacji podczas seriami powstanie nam kilka transformacji. Imitacja ta przyjmuje formę lustrzanego odbicia albo...